Küçük Yaşta Ölen Çocuklar

Küçük Yaşta Ölen Çocuklar

Müminlerin küçük yaşta ölen çocukları, ailelerine şefaatçi olurlar. Şefaat etme hakkını Allah Teâlâ, başta Peygamberimize [sallallahu aleyhi vesellem] olmak üzere tüm nebîlere, meleklere, Allah’ın sevgili kulları olan velilere, şehitlere ve küçük yaşta vefat eden mümin çocuklara vermiştir. Çocukların ahirette şefaatçi olmalarının temelinde, elbette onları Allah’ın bir ikramı bilmek, Allah onları aldığı zaman arkalarından isyana düşmemek ve Allah’ın hükmüne teslim olmak, sabır içinde şükretmek, verenin de alanın da Allah olduğunu bilmek, onları bir hediye ve emanet olarak kabul etmek ve Allah alırken de, yani onları mezara koyarken de onları mezara değil, Allah’ın rahmetine teslim ettiğinin şuurunda olmak gerekir.

Enes b. Mâlik’in [radıyallahu anh] anlattığına göre, adamın birinin küçük bir çocuğu vardı. Resülullah’ın (s.a.v.) yanına geldiğinde onu da beraberinde getirirdi. Bir gün bu çocuğu öldü. Babası üzüntüden dolayı evine kapandı. Hz. Peygamber onu birkaç gün göremeyince nerede olduğunu sordu. Sahabiler,

– Yâ Resülallah! O adamın sizin yanınıza gelip giderken getirdiği çocuğu öldü, dediler. Allah Resülü,

– Keşke bana bundan haber verseydiniz, dedi. Ardından,

– Haydi, kalkın, kardeşimizin tâziyesine gidelim, buyurdu. Adamın evine girdiklerinde onun bir köşede üzgün üzgün oturduğunu gördüler. Adam,

– Yâ Resülallah! O benim yaşlılık ye zayıflık günlerim için bir umuttu, dedi. Resül-i Ekrem [sallallahu aleyhi vesellem),

– “Senin o çocuğuna kıyamet günü “Haydi cennete gir” denilir. 0, “Ey Rabbim, ya annem babam ne olacak!” der. Ona tam üç kere cennete girmesi söylenir, fakat o her defasında anne babasını yanında ister. Sonra ona şefaat hakkı verilir, sizin hepinizi cennete götürür. Bu durum seni sevindirmez mi,” der.

Resülullah’tan [sallallahu aleyhi vesellem] bu müjdeleri işitince adamın üzüntüsü gider.

(Ali el-Müttakî, Kenzül-Ummâl, nr 42960. b.k. Ahmedb . Hanbel, el-Müsned, 5/35; İbn Hibbân, es-Sahîh nr. 2936; Hâkim, el-Müstedrek, 1/384)

 Son Nefeste İman – Hüseyin Okur