Her Tevbe Bir Müjdedir

Hz. Peygamber A.S. Efendimiz şöyle buyurdular:

Bir adam bir günah işlemişti. “Allahım günahımı bağışla!” diye yalvardı. Bunun üzerine Allahu Tealâ şöyle buyurdu:

“Kulum bir günah işledi ve günahını bağışlayacak, onu günahından dolayı hesaba çekecek bir Rabbi olduğunu bildi.”

Adam bir daha günah işledi ve tekrar, “ey Rabbim, günahımı bağışla!” diyerek Allah’tan af diledi.

Yüce Mevlâ aynı sözü bir daha buyurdu. Bu adam tekrar günah işleyip yine af dilediğinde ise şöyle buyurdu:

“Kulum bir günah işledi ve günahı bağışlayacak, onu günahından dolayı hesaba çekecek bir Rabbi olduğunu bildi. Ey kulum! Ne yapsan da ben seni affettim.”

(Buharî, Müslim)

*  *  *

Bu müjdeli ifadeler insanı günah işlemeye değil, tevbeye teşvik ediyor. Zira hadis-i şerifte açıkça bildirilen engin rahmetin sebebi, günahtan hemen sonraki yakarış ve tevbe.

Evet; insanoğlu hata ve günah işlemeye meyilli. Bunun sebebi ise yaradılışndaki zayıflık.

Ama onun bu kusuru her an büyük bir avantaja dönüşmeye de elverişli. Kalpten, gösterişsiz, samimi bir yakarış ve özür, işte merhametliler merhametlisi Rabbi’nin hoşnutluğu.

O hoşnutluğun ardında ne mi var? Tabii ki ebedi mutluluk ülkesi…