Allah Yolunda Birlik Olalım

Allah Yolunda Birlik Olalım

Hepiniz toptan Allah’ın ipine sarılın. Parçalanıp ayrılmayın. (Âl-i İmran/10)

Ne mutlu bizlere ki, Rabbimiz bizi iki büyük nimetle mükâfatlandırmış bulunuyor: Allah katında tek din olan İslam’la şereflenmiş bulunmak ve  peygamberlerin baş tacı Hz. Muhammed (A.S.)’a ümmet olmak. Bunlar öyle büyük nimetlerdir ki, bütün hayatımız bu iki nimetin şükrüne adansa yine de azdır.

Bu kadar büyük bir nimet olan dinimizin temeli, sevgi, birlik-beraberlik ve kardeşlik ruhudur. Mukaddes Kitabımızın bir çok ayeti, Peygamberimizin pek çok hadisi şerifi birlik ve beraberliğin korunması, fitne ve ayrılığın felâketi üzerinde hassasiyetle durmaktadır.

Müslümanlar olarak dinimizin bu konudaki emir ve yasaklarına aynen riayet ederek topluca huzur ve mutluluk içinde yaşayabilir; bu sayede Rabbimizin rızasına ve ebedi saadete kavuşabiliriz.

Ayrıca unutulmamalıdır ki bir milletin bekasının temel şartı, birlik ve beraberlik ruhunun yaşatılması, fertler ve farklı gruplar arasında kardeşliğin korunmasıdır. Birlik ruhunu kaybeden toplumlar herşeylerini kaybederler. Fertleri biribirine düşman olan milletler yok olup giderler. Tarih bunun örnekleriyle doludur.

Rabbimiz müslümanları biribirinin kardeşi ilân etmiştir. Dolayısıyla, hangi düşünce ve gruba dahil olursa olsun müslümanlar biribirleri ile kardeşçe ve dostça geçinmek zorundadır. Cenab-ı Allah, “gerçekten bütün müminler kardeştir. Öyleyse (kavga ettikleri zaman) kardeşlerinizin arasını (bulup) barıştırınız” (Hucurat/10) buyuruyor. Bu ilahî ferman, müminlerin arası açıldığında diğer müminlere onları barıştırma vazifesini vermiş bulunuyor. Böylece birlik ve dayanışmanın yolu da gösterilmiş oluyor.

Hz. Peygamberimiz (A.S.) aramızdaki kardeşlik, sevgi ve saygı bağlarının kopmaması için müminlerin biribirine nasıl davranması gerektiğini açıklamışlardır. Buyuruyorlar ki, “mümin uysaldır, kendisi ile ünsiyet edilir. Hoş geçinmeyen ve kendisi ile hoş geçinilemeyen kimsede hayır yoktur.” (İhya) “Bütün müminler biribirine karşı acıyıp bağışlamada, sevgi ve saygıda, iyilik ve yardımlaşmada bir vücut gibidir. Vücudun bir uzvu hastalandığında, diğer azâlar biribirlerini hasta azânın acısına çağırırlar.” (Buharî)

Peygamberî ahlâkın “kendimiz için sevip istediğimizi kardeşlerimiz için de sevip istememiz” prensibine bugün için ne kadar muhtacız! Ve bütün insanlık, “kendi şahsiyeti, canı ve malı, şeref ve namusu nasıl mukaddes ise, başkalarınınki de aynı şekilde mukaddestir” düsturuna ne kadar muhtaç!

Kardeşlik ve dayanışma hukukuna uymayan fertlerden oluşan toplumlarda bela ve musibet, fitne ve ayrılık asla eksik olmayacaktır. Bu duruma düşmemek için Rabbimiz, “Allah’a ve Resûlüne itaat ediniz. Biribirinizle çekişmeyiniz. Sonra korku ile zaafa düşersiniz, kuvvetiniz gider. Bir de sabrediniz. Allah sabredenlerle beraberdir” (Enfal/46) buyuruyor. Bu ilâhî hüküm milletçe ibret alınması gereken ölmez bir hayat prensibidir. İyi bilmek zorundayız ki, fitne sadece çıkaranda kalmaz, insanlara sirayet ederek toplumu perişan eder. Birlik ve dayanışma bağlarını tahrip eden en korkunç felâket fitnedir.

Toplumun birlik ve düzenini bozmak, topluluktan ayrılmak dinimizce büyük suçlardan sayılmıştır. Hz. Peygamber (A.S.) Efendimiz “her kim itaatten çıkar, topluluktan ayrılır da bu hal üzere ölürse, cahiliyet ölümüyle ölmüş olur” (Müslim) buyurarak cemaat olmanın, birlikte hareket etmenin ne kadar önemli olduğunu bildirmişlerdir.

Bu ilhamla rahmetli Mehmet Akif ne kadar veciz söylemiştir:

“Girmeden tefrika bir millete düşman giremez

Toplu vurdukça yürekler, onu top sindiremez.”

Cenab-ı Rabbü’l-Alemin’in şu fermanı kulaklarımıza küpe olmalıdır: “Hepiniz toptan Allah’ın ipine sarılın. Parçalanıp ayrılmayın. Hani siz biribirinize düşman iken O kalplerinizi ısındırıp birleştirmişti. İşte O’nun bu nimeti sayesinde kardeş olmuştunuz.” (Âl-i İmran/103)

Toplum olarak birlik ve beraberliğe her zamankinden daha muhtaç olduğumuz bu zamanda fitne ve ayrılıklardan ateşten kaçarcasına kaçmak, kardeşlik hukuku neyi gerektiriyorsa onu yapmak zorundayız. Hiç vakit kaybetmeden top-yekün kardeşçe yaşamaya çalışmalıyız. Aksi takdirde dağılmış bir tesbih gibi saçılır, dağılır ve kaybolur gideriz. Bu ümmet ayrılıktan çok ızdıraplar çekti, büyük acılar yaşadı, bunu unutmamalıyız.

Hiç bir ayrılığın olmadığı, kardeşliğin hepimizi bir duvarın tuğlaları gibi biribirimize kenetlediği günlere kavuşmak niyazıyla, Allah’ın rahmet ve mağfireti üzerimize olsun.

Muhammed Saki Erol

Kaynak: Şubat 1999 SEMERKAND DERGİSİ